فضائل حضرت فاطمه زهرا (سلام‌الله‌علیها)
چهارشنبه, ۱ بهمن, ۱۳۹۹
در آستانه شهادت مظلومانه حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها)، مراسم سخنرانی با حضور حجت‌الاسلام والمسلمین جناب آقای دکتر اویسی عضو هیئت علمی دانشگاه معارف اسلامی، در روز شنبه ۲۷ دی ۹۹ در سالن شهید سپهبد سلیمانی برگزار شد.
دکتر اویسی یکی از فضائل حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) را دفاع از ولایت ذکر کرد و در این‌باره گفت: حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) در دفاع از ولایت و امامت آنچنان عمل نمود که می توان ایشان را اولین و بهترین الگوی مدافع حریم ولایت محسوب نمود. حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) در این راه، جسم شریفشان مجروح گردید و فدک که جزء دارایی‌های ایشان بود غصب شد. این بانوی بزرگوار برای دفاع از ولی زمان خود لحظه‌ای آرام نگرفت و در این مسیر از آبروی خود مایه گذاشت. ایشان به مدت چهل شب سوار بر مرکب می‌شد و همراه با علی (علیه‌السلام) و حسنین به درب خانه انصار و مهاجرین می‌رفت و جریان غدیر را به آنان یادآوری می‌کرد و از آنان دعوت می‌کرد تا به یاری خلیفه مسلمانان امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) بپا خیزند. یکی از صحابی که حضرت به درب منزل ایشان رفت، معاذ بن جبل است. معاذ بعد از سخنان حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) با وی از یاری علی (علیه‌السلام) خودداری می‌کند که مغضوب حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) قرار می‌گیرد.
عضو هیات علمی دانشگاه یکی دیگر از فضائل ایشان را خلقت او در مرتبه نوری دانست و بیان داشت؛ در حدیث آمده است: «اعلم يا ابا الحسن ان اللّه تعالى خلق نوري، و كان يسبح اللّه جل جلاله ثم اودعه شجرة من شجر الجنة فاضاءت، فلما دخل ابي (صلی‌الله‌علیه‌وآله) الى الجنة اوحى اللّه تعالى إليه الهاما ان اقتطف الثمرة من تلك الشجرة و ادرها في لهواتك ففعل، فاودعني اللّه تعالى صلب ابي (صلی‌الله‌علیه‌وآله) ثم اودعني خديجة بنت خويلد (علیه‌السلام) فوضعتني و انا من ذلك النور، اعلم ما كان و ما يكون و ما لم يكن يا أبا الحسن المؤمن ينظر بنور اللّه تعالى». (عيون المعجزات، ص ۵۴). یعنی خدا نور مرا خلق کرد و بعد به صورت درختی درآمد و میوه آن درخت را پدرم در بهشت خورد و من به صلب او منتقل شدم .
دکتر اویسی در فراز پایانی سخنان خود گفت: جایگاه صدیقه طاهره (سلام‌الله‌علیها) به‌گونه‌ای است که پیامبر در برخی از روایات تاکید ویژه ای نسبت به ایشان داشت و از او با عنوان زهره تعبیر می‌کند: «فَقَالَ هَؤُلَاءِ وَ فَاطِمَةُ وَ هِيَ الزُّهَرَةُ عِتْرَتِي وَ أَهْلُ بَيْتِي هُمْ مَعَ الْقُرْآنِ لَا يَفْتَرِقَانِ حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْض». (بحار الأنوار، ج ۲۴، ص ۷۶)
