مراسم گرامیداشت آغاز امامت حضرت مهدی عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف

به‌مناسبت سالروز آغاز امامت حضرت مهدی(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)، مراسمی روز شنبه ۲۴ مهرماه بعد از نماز ظهر و عصر با سخنرانی حجت‌الاسلام‌ والمسلمین جناب آقای صدوقی در نمازخانه دانشگاه برگزار گردید.
ایشان گفتند؛ اگر بخواهیم فلسفه‌ی عملی امامت را عینیت خارجی دهیم این است که زندگی ما عوض شود که متاسفانه چه در مراکز حوزوی و چه در مراکز دانشگاهی مغفول واقع شده است.
استاد مرکز تخصصی مهدویت بیان داشتند برای هویت یک شخص مراحلی در نظر گرفته شده که در بینش دینی ما از اسلام شروع می شود و به ایمان می رسد، به تقوا می رسد و ادامه پیدا می کند در قرب و لقاء و صفت، تا به رضوان الهی برسد. این سلوکی که انسان دارد متأثر از یک فرهنگی است که به آن فرهنگ عشق می ورزد و این عشق به فرهنگ و باور است که در آن التزام عملی را می توان شناخت.
ایشان در ادامه گفتند غالبا انسانها با شخصیت بیرونی کاذب زندگی می کنند نه با شخصیت درونی. امام (علیه‌السلام) ماموریتشان این است که شخصیت درونی و خلق ما را تغییر دهند. اگر خلق پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) به عنوان خلق حسن معرفی شده، از ماموریت های برجسته امام این است که زمینه های تحقق این خلق حسن را برای ما ایجاد کنند. لذا حیات طیبه ای که در قرآن مطرح شده مختص به آخرت نیست بلکه ظهورش هم در دنیا و هم در آخرت است و دلیل اینکه می گوییم حیات طیبه آثار دنیوی هم دارد، دعایی است که در زیارت عاشورا می خوانیم و آن دعای «اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد ومماتی ممات محمد و آل محمد» است. پس این استمراری که در این دعا مطرح شده است حکایت از این دارد که حیات طیبه ظهور دارد و مرتبه نازله اش در دنیا و مرتبه کامله اش در آخرت است.
ماموریت امام این است که زمینه تحقق این حیات را در زندگی ما جاری کند و این امر میسر نمی شود مگر از طریق تحول فرهنگی و این تحول فرهنگی به ممارست و تمرین نیاز دارد.
ایشان در بخش پایانی صحبتهایشان گفتند: شخصیتی که در عصر غیبت باید خودمان را با آن شخصیت انتظام بخشی کنیم، شخصیتی است به نام انسان منتظر. انسان منتظر کسی است که وظیفه دارد بر اساس مبانی اسلام نام محمدی (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم)، در جهت گسترش ظرفیت وجودی خودش و ارتقای سطح مقاومتش در مقابل حوادث واقعه (بحرانهای سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، اخلاقی و …) تلاش کند و کسی منتظر است که بر اساس آن مبانی، ضمن اینکه شرح صدر و مقاومت خودش را ارتقا می دهد، توانی در او ظهور کند که بتواند در هر موقعیتی که زندگی می کند بصورت مستمر در جهت اصلاح و ارتقای خودش و دیگران مبتنی بر رضایت حجت خدا، اقدامات شایسته را انجام دهد.